Pistî dapîra min mir,
Teşîyeke wê hebû, ew jî bi xwe re bir!
Kofîya wê ya bi morî kesî li xwe nekir,
Fîstanê wê yê heftreng ê qedîfe jî nizanim me bi ku de kir.
Şehrîyeke wê hebû, hirî diçirî.
Destareke wê hebû, savar dihêrî.
Qey dapîrê ew jî di berîka kifinê xwe kir,
Piştî mir, tev bi xwe re bir.
Piştî dapîrê ji nav me bar kir,
Me êdî tama dewê meşkê jî nekir.
Nizanim me çi ji mîrkutê wê kir,
Zarokên diranşîr tama danîyan nekir.
Piştî dapîra min mir,
Kesî qala çîrokan nekir.
Şîretên qencîyê mir,
Biçûkan bi ya mezinan nekir.
Bizina qal û cenga gur didikir,
Şîrê xwe li me heram kir.
Mirze Miheme şerê dêwên heftserî nekir.
Bilîcanê terka ber tifika heft birayên xwe kir.
Ax, piştî dapîra min mir!
Zimanek di berîka kifinê xwe kir bir...
